Ερωτική σχέση, ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την ευτυχία μας. Όταν δίνεις την αγάπη σου σε κάποιον προσφέρεις ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτεις. Είναι σαν να στέκεσαι μπροστά του γυμνό/η. Εάν αυτός αντί να σφίξει επάνω του αυτήν την αγάπη με δέος, την πετάξει και την τσαλαπατήσει αισθάνεσαι πίκρα και θυμό. Πότε όμως σας πρόδωσαν ή πότε προδώσατε εσείς; Τι χαλάει μια σχέση; Τι θεωρεί ο καθένας ισορροπημένη σχέση;
1. Ισορροπημένη σχέση
Το ισορροπημένο ζευγάρι είναι εκείνο που έχει καταφέρει να βρει την ιδανική απόσταση που χρειάζεται να υπάρχει ανάμεσα τους ώστε ούτε να πνίγονται ούτε να νιώθουν μόνοι. Το ισορροπημένο ζευγάρι κρατιέται από το ένα χέρι, που υποδηλώνει την συντροφικότητα, ενώ διατηρεί το άλλο χέρι του ελεύθερο, που είναι η ελευθερία του καθενός. Η απόσταση που έχουν μεταξύ τους είναι διαφορετική για το κάθε ζευγάρι. Αρκεί να μη λύσουν τα χέρια από τα οποία κρατιούνται.
2. Ερωτική σχέση αποξένωσης
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της σχέσης είναι το «μακριά». Υπάρχει το «εγώ» και το «εσύ». Σε αυτή τη περίπτωση, το ζευγάρι στέκεται πλάτη με πλάτη. Δεν ακουμπάνε, άρα δε σχετίζονται. Δε βλέπει ο ένας τον άλλο και το αποτέλεσμα συνήθως είναι να νοιώθουν και οι δύο μόνοι. Συχνά κρατάει κάποια απόσταση γιατί φοβάται να γύρει το κεφάλι του/της όταν το έχει ανάγκη. Βλέπετε, κάποτε η ανεξαρτησία «μου» είναι πιο σημαντική.
3. Ερωτική σχέση εξάρτησης
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της σχέσης είναι το πολύ κοντά. Το χαρακτηριστικό αυτής της της σχέσης είναι η μέγιστη συντροφικότητα αλλά καθόλου αυτονομία. Εάν αγκαλιαστείς σφιχτά με τον σύντροφο σου, μπορεί στην αρχή να νιώσεις ζεστασιά, αλλά καθώς περνάει η ώρα, θα σκάσεις και θα έχεις την ανάγκη να πάρεις αέρα! Σφίγγω πολύ τον σύντροφο μου, σημαίνει τον πνίγω.
Συνήθως, οι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη της προσκόλλησης, επιζητούν μια επανορθωτική σχέση για παρελθόντες τραυματικές σχέσεις. Π.χ. έλλειψη της μητρικής αγάπης. Αν όμως ο σύντροφος δυσανασχετήσει, τότε ο άλλος απομακρύνεται και ξαναζεί την σχέση με την μητέρα και είναι δυστυχισμένος/νη.
4. Ερωτική σχέση της εξαρτημένης αποξένωσης
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της σχέσης είναι δύο άτομα επιφανειακά ανεξάρτητα με μια αποξενωμένη σχέση, αλλά κατά βάθος ανίκανα να ζήσουν μόνα τους. Ο ένας βάζει τρικλοποδιά στον άλλο ή τον σφίγγει από το λαιμό, εμποδίζοντας και στις δύο περιπτώσεις την ανάπτυξη του ατόμου. Για να καταλήξουν τα άτομα σε μια τέτοια σχέση θα έχουν δύο έντονους φόβους.
Τον φόβο ότι ο άλλος θα τους ισοπεδώσει – και γι αυτό κρατούν την μεταξύ τους απόσταση-, και τον φόβο της εγκατάλειψης που τους κρατάει κοντά. Στα ζευγάρια αυτά, όταν ο ένας πλησιάζει ο άλλος απομακρύνεται, ενώ όταν ο άλλος απομακρύνεται τότε ο άλλος τρέχει ξοπίσω του. Είναι αυτό που λέμε «μαζί δε κάνουνε και χώρια δε μπορούνε.» Τα δύο άτομα σέρνουν αυτή τη σχέση μέσα στα χρόνια με μια σειρά από «χωρισμούς» και επανασυνδέσεις κρατώντας σταθερή την απόσταση αποξένωσης, ενώ ταυτόχρονα είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο.
Για να ανθίσει η αγάπη χρειάζεται και φροντίδα, όπως κάθε λουλούδι. Χρειάζεται όμως και αυτονομία. Στην ίδια γλάστρα δύο διαφορετικά λουλούδια δύσκολα αναπτύσσονται αρμονικά.
