Το στρες μπορεί να διπλασιάσει τον κίνδυνο υπογονιμότητας και να καθυστερήσει αρκετά μια γυναίκα έως ότου μείνει έγκυος, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Όσο περισσότερο άγχος έχει μια γυναίκα που προσπαθεί να μείνει έγκυος, τόσο απομακρύνεται αυτή η πιθανότητα, ενώ ακόμη και σχετικά χαμηλά επίπεδα στρες μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα υπογονιμότητας.
Η μελέτη εξηγεί γιατί αρκετά ζευγάρια (σχεδόν το ένα στα τέσσερα, σύμφωνα με κάποιες στατιστικές) δυσκολεύονται για καιρό να πιάσουν παιδί, παρόλο που δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο βιολογικό – ιατρικό πρόβλημα σε κανέναν από τους δύο, γεγονός που καθιστά την υπογονιμότητά τους «άγνωστης αιτιολογίας».
Από την άλλη, καθώς ο χρόνος περνάει και το ζευγάρι δεν φθάνει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, το άγχος μεγαλώνει κι άλλο, με συνέπεια έναν φαύλο κύκλο που επιτείνει το πρόβλημα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιδημιολόγο Κόρτνι Ντένινγκ-Τζόνσον Λιντς του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Human Reproduction» (Ανθρώπινη Αναπαραγωγή), σύμφωνα με τους «New York Times» και το «New Scientist», μελέτησαν τις περιπτώσεις 373 γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών, που δεν είχαν διαγνωσμένα προβλήματα γονιμότητας και οι οποίες μόλις είχαν αρχίσει να προσπαθούν να μείνουν έγκυες με φυσικό τρόπο.
Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τις γυναίκες επί ένα έτος ή ώσπου αυτές να πιάσουν παιδί. Σε αυτό το διάστημα, μετρούσαν περιοδικά στο σάλιο των γυναικών το επίπεδο του ενζύμου άλφα – αμυλάσης και της ορμόνης κορτιζόλης, δύο βασικών βιοδεικτών του στρες. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες με τα υψηλότερα επίπεδα άλφα – αμυλάσης είχαν κατά μέσο όρο 29% λιγότερες πιθανότητες κάθε μήνα να μείνουν έγκυες, σε σχέση με εκείνες που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα του εν λόγω ενζύμου στον οργανισμό τους (για την κορτιζόλη δεν διαπιστώθηκε ανάλογη σχέση).
Επιπλέον, οι πιο αγχωμένες γυναίκες είχαν υπερδιπλάσια πιθανότητα να διαγνωστούν ως υπογόνιμες. Ο κλινικός ορισμός της υπογονιμότητας είναι να έχει περάσει ένα έτος χωρίς σύλληψη παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες (τακτική σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη). Στη συγκεκριμένη μελέτη, ποσοστό 13% των ζευγαριών πληρούσε αυτό το κριτήριο.
